Οι βρισιές ή η χρήση δυνητικά προσβλητικών λέξεων ταμπού αντιπροσωπεύει ένα περίπλοκο κοινωνικό και γλωσσικό φαινόμενο που υπάρχει εδώ και αιώνες. Ο βαθμός προσβλητικότητας συγκεκριμένων λέξεων έχει εκδηλωθεί ως πολιτισμικές κατασκευές που υπαγορεύονται σε μεγάλο βαθμό από κοινωνικούς και θρησκευτικούς κανόνες σε όλη την ιστορία. Λόγω της πίεσης για συμμόρφωση με τους κοινωνικούς κανόνες, τα περισσότερα άτομα αναστέλλουν τη χρήση βρισιών, οδηγώντας σε μοναδικές φυσιολογικές και ψυχολογικές συνέπειες όταν η βρισιά χρησιμοποιείται σε συγκεκριμένα πλαίσια . Έχει βρεθεί ότι οι βρισιές προκαλούν θετικές φυσιολογικές, ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις που δεν μπορούν να επιτευχθούν μέσω της συμβατικής γλώσσας .Τα θετικά αποτελέσματα που σχετίζονται με τις βρισιές περιλαμβάνουν αυξημένη ανοχή στον πόνο , αυξημένο χιούμορ και βελτιωμένη μνήμη.

Τα στοιχεία χρήσης της βρισιάς ως εργογονικού βοηθήματος είναι σχετικά νέα και περιορισμένα, αλλά η μηχανιστική μελέτη της βρισιάς σε άλλα πλαίσια ενισχύει την έννοια των πιθανών επιδράσεων ενίσχυσης της απόδοσης .Δεδομένου ότι ο διακριτός αντίκτυπος που έχει η βρισιά στη σωματική απόδοση έχει γίνει μόλις πρόσφατα ένα εξέχον θέμα έρευνας, πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα σχετικά με τη στρατηγική χρήση και τις επιπτώσεις στον πραγματικό κόσμο.

Έτσι, μια επιστημονική ομάδα από τα πανεπιστήμια Samford στην Αλαμπάμα των Η.Π.Α και Κeele της Μ.Βρετανίας προχώρησαν σε μια εκτεταμένη ανασκόπηση όλων των επιστημονικών δεδομένων που έχουν προκύψει απο έρευνες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο η βρισιά επηρεάζει τη σωματική απόδοση.

Πως σχετίζονται οι βρισιές με τη σωματική απόδοση;

Η αρχική έρευνα για τον αντίκτυπο της βρισιάς στη σωματική απόδοση, όπως γνωρίζουμε, έλαβε χώρα το 2018, όπου η ομάδα Stephens et al. διεξήγαγε πειράματα εξετάζοντας πώς οι βρισιές επηρεάζουν τη δύναμη και την απόδοση ισχύος. Οι συμμετέχοντες σε αυτές τις μελέτες επέλεξαν τη βρισιά τους βάσει του τι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ως απάντηση στο χτύπημα του κεφαλιού τους κατά λάθος, και στη συνέχεια επαναλάμβαναν την βρισιά τους κάθε 3 δευτερόλεπτα κατά τη διάρκεια ενός τεστ αναερόβιας ισχύος 30 δευτερολέπτων. Οι συμμετέχοντες επανέλαβαν επίσης την βρισιά τους για 10 δευτερόλεπτα πριν δοκιμάσουν τη δύναμη λαβής και στη συνέχεια συνέχιζαν να επαναλαμβάνουν την βρισιά τους κατά τη διάρκεια της δοκιμής δύναμης λαβής. Αυτά τα πειράματα διαπίστωσαν ότι η βρισιά αύξησε την κορυφή και τη μέση ισχύ στο Wingate Anaerobic Power Test κατά μέσο όρο κατά 4,5% και βελτίωσε τη δύναμη λαβής κατά μέσο όρο κατά 8% σε σύγκριση με την επανάληψη της ίδιας άσκησης χωρίς βρισιά.

Μεταγενέστερες μελέτες έχουν επαναλάβει αυτά τα ευρήματα ενω το 2022 και πάλι η ομάδα Stephens et al. διεξήγαγε μια μελέτη αναπαραγωγής σχετικά με τις επιπτώσεις της βρισιάς στη δύναμη λαβής. Οι συμμετέχοντες έβριζαν για 10 δευτερόλεπτα πριν από τη δοκιμή του τέστ και, πάλι βρέθηκε ότι η βρισιά βελτίωσε τη δύναμη λαβής κατά μέσο όρο κατά 8% (+ 2,49 κιλά).

 

Ένα άλλο πείραμα εξέτασε τα αποτελέσματα της βρισιάς σε μια διαφορετική σωματική εργασία, μια άσκηση ώθησης έλκηθρου, η οποία είναι μια άσκηση σωματικού βάρους που απαιτεί από τους αθλητές να υποστηρίζουν το βάρος του σώματός τους στα χέρια και τα μπράτσα στο έλκυθρο για όσο διάστημα είναι δυνατό (Stephens et al., 2022). Οι συμμετέχοντες μπόρεσαν να κρατήσουν τη θέση ώθησης για 10% περισσότερο χρόνο όταν έβριζαν, σε σύγκριση με την επανάληψη μιας ουδέτερης λέξης.

Η ομάδα Jiannine και Antonio (2023) ερεύνησε τις επιπτώσεις της βρισιάς στη δύναμη λαβής, τα push-ups μέχρι την εξάντληση και τα squats μέχρι την εξάντληση. Ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες μια βρισιά που θα χρησιμοποιούσαν ως απάντηση στο τυχαίο στραβοπάτημα του ποδιού τους. Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων επέλεξε το «fuck» ως επιθυμητή βρισιά. Κατά τη διάρκεια κάθε εργασίας φυσικής απόδοσης, οι συμμετέχοντες επαναλάμβαναν την βρισιά που είχαν επιλέξει κάθε 5 δευτερόλεπτα σε όλη τη διάρκεια της εργασίας. Οι βρισιές οδήγησαν σε ένα σημαντικό εργογονικό αποτέλεσμα, όπου η βρισιά βελτίωσε τη δύναμη λαβής κατά 9%, τον χρόνο squats μέχρι την εξάντληση κατά 22% και τα push-ups μέχρι την εξάντληση κατά 15%.

Αυτές οι μελέτες παρέχουν συναρπαστικά στοιχεία που υποστηρίζουν τον εργογονικό αντίκτυπο της βρισιάς σε σχετικά σύντομες, έντονες σωματικές εργασίες (Πίνακας 1). Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι βρισιές θα μπορούσαν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις σε πραγματικές συνθήκες. Για παράδειγμα, οι ελίτ αρσιβαρίστες συνήθως αυξάνουν τη δύναμη των κάτω άκρων τους μόνο κατά 3,5% κατά τη διάρκεια ενός έτους (Häkkinen et al., 1987).

Στους χρόνους τερματισμού μεταξύ της 1ης και της 8ης θέσης στα 100 μέτρων ανδρών το κατα τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2024 ,διέφεραν μόλις κατά 1,23% . Αυτά τα παραδείγματα υπογραμμίζουν την πιθανή σημασία των βελτιώσεων απόδοσης που παρατηρούνται με τις βρισιές σε διάφορα φυσικά πλαίσια.

Η φυσιολογία πίσω από τις βρισιές

Η φυσιολογική διέγερση αναφέρεται στην ενεργοποίηση σωματικών συστημάτων ως απόκριση σε ερεθίσματα, κυρίως μέσω του αυτόνομου κεντρικού νευρικού συστήματος, και συγκεκριμένα του συμπαθητικού κλάδου. Αυτή η αυξημένη κατάσταση χαρακτηρίζεται από αυξημένο καρδιακό ρυθμό, αρτηριακή πίεση, αναπνευστικό ρυθμό, διαστολή της κόρης και αγωγιμότητα του δέρματος, που συλλογικά είναι γνωστή ως η απόκριση «πάλης ή φυγής».

Αν και οι μηχανισμοί με τους οποίους η βρισιά επηρεάζει τη σωματική απόδοση δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητοί, η έρευνα προτείνει ότι η βρισιά μπορεί να αλλάξει τους φυσιολογικούς μεσολαβητές της απόδοσης της άσκησης, ρυθμίζοντας το συμπαθητικό νευρικό σύστημα. Για παράδειγμα, η ομάδα Harris et al. ανέφερε ότι οι αποκρίσεις αγωγιμότητας του δέρματος, ένας δείκτης ενεργοποίησης συμπαθητικού συστήματος, ήταν υψηλότερες όταν οι συμμετέχοντες επαναλάμβαναν μια λέξη ταμπού έναντι μιας ουδέτερης λέξης . Επιπλέον, έχει αποδειχθεί ότι η βρισιά προκαλεί μεγαλύτερες αποκρίσεις της κόρης του οφθαλμού συγκριτικά με μια ομιλία που δεν περιέχει βρισιές, υποδηλώνοντας περαιτέρω αυξημένη συμπαθητική διέγερση .

Ωστόσο, ο ακριβής ρόλος της βρισιάς στη ρύθμιση του συμπαθητικού συστήματος παραμένει ασαφής καθώς άλλες έρευνες έχουν αναφέρει μικρή έως καθόλου αλλαγή στους δείκτες των αυτόνομων δεικτών κατά την βρισιά (Stephens et al., 2018).

Παρά το γεγονός ότι οι βρισιές συνδέονται με την ενεργοποίηση του συμπαθητικού, μόνο μια μελέτη, εξ όσων γνωρίζουμε, εξέτασε με επιτυχία τις εργογονικές επιδράσεις της βρισιάς ενώ παρακολουθούσε τα αποτελέσματα που αντανακλούν τις αυτόνομες αλλαγές κατά τη διάρκεια της φυσικής δραστηριότητας.

Η ομάδα Stephens et al. (2018) διεξήγαγε διπλά πειράματα στο πλαίσιο της χρήσης βρισιάς κατά τη διάρκεια αναερόβιων ασκήσεων και ασκήσεων δύναμης. Το πρώτο πείραμα εξέτασε τις επιπτώσεις της βρισιάς στην απόδοση κατά τη διάρκεια μιας αναερόβιας δοκιμής Wingate (WAnT), η οποία είναι μια δοκιμή μέγιστης ταχύτητας κύκλου υψηλής έντασης. Η μέση και η μέγιστη ισχύς εξόδου κατά τη διάρκεια του WAnT αυξήθηκαν στην κατάσταση βρισιάς έναντι μη βρισιάς. Παρά τη βελτιωμένη φυσική απόδοση που προέκυψε από τις βρισιές, οι αυτόνομες μεταβλητές παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητες. Δηλαδή, οι αποκρίσεις του καρδιακού ρυθμού και της αρτηριακής πίεσης μετά τα WAnTs παρέμειναν παρόμοιες . Στην ονομαστική αξία, αυτό υποδηλώνει ότι η συμπαθητική δραστηριότητα δεν επηρεάζεται από τις βρισιές κατά τη διάρκεια της άσκησης. Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί ότι οι παρατηρήσεις των αυτόνομων αλλαγών μπορεί να έχουν αναιρεθεί από πολλούς παράγοντες. Καταρχάς, οι βρισιές επαναλήφθηκαν σε όλη τη διάρκεια του τεστ. Η πράξη της επαναλαμβανόμενης ομιλίας έχει ως αποτέλεσμα μια αλλαγή στη συμπεριφορά της αναπνοής που μεταβάλλει πάντα την παρασυμπαθητική δραστηριότητα στην καρδιά. Δεδομένου ότι οι λέξεις επαναλαμβάνονταν και στις δύο συνθήκες, είναι εύλογο ότι οι συμμετέχοντες επανέλαβαν λέξεις με παρόμοιους ρυθμούς που θα είχαν ως αποτέλεσμα παρόμοια αυτόνομη ισορροπία στην καρδιά κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας. Επίσης, oι αναερόβιες ασκήσεις (WAnTs) είναι μέγιστες στη φύση τους και συνήθως οδηγούν σε έντονες αντιδράσεις στο στρες. Οι συμμετέχοντες στο πείραμα έφτασαν στο ~90%–95% του μέγιστου καρδιακού παλμού που προβλέπεται από την ηλικία τους. Είναι πιθανό ότι η συντριπτική ποσότητα συμπαθητικής ενεργοποίησης που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της άσκησης «ξέπλυνε» τυχόν διαφορές στις αλλαγές στον καρδιακό ρυθμό και στα μέτρα της αρτηριακής πίεσης που πιθανόν να ξεκινούν με βρισιές. Έτσι, φαίνεται ότι ενώ οι βρισιές βελτιώνουν την απόδοση άσκησης υψηλής έντασης, οι φυσιολογικοί μηχανισμοί για βελτιωμένη απόδοση μπορεί να είναι ανεξάρτητοι ή λιγότερο εξαρτημένοι από την ενεργοποίηση του συμπαθητικού κατά τη διάρκεια της άσκησης.

Στο δεύτερο πείραμα των Stephens, Spierer and Katehis, οι συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν τις μέγιστες ισομετρικές δοκιμές χειρολαβής ενώ επαναλάμβαναν την βρισιά που είχαν επιλέξει ή μια ουδέτερη λέξη. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η μέγιστη ισομετρική δύναμη αυξήθηκε.

Η ψυχολογική διάσταση της βρισιάς

Η ψυχολογική διέγερση αναφέρεται στην ενεργοποίηση συναισθηματικών και ψυχικών καταστάσεων, όπως η αυτοπεποίθηση, ο ενθουσιασμός, το χιούμορ ή η απόσπαση της προσοχής. Αυτός ο τύπος διέγερσης συνδέεται στενά με την εγκεφαλική δραστηριότητα, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η αμυγδαλή, η οποία παίζει βασικό ρόλο στην επεξεργασία των συναισθημάτων. Η ψυχολογική διέγερση συνδέεται συχνά με τη φυσιολογική διέγερση, καθώς τα δύο μπορούν να επηρεάσουν το ένα το άλλο . Η φυσιολογική διέγερση συνήθως μετριέται αντικειμενικά, μέσω μετρήσεων όπως ο καρδιακός ρυθμός, ενώ η ψυχολογική διέγερση μετριέται υποκειμενικά, όπως μέσω αυτοαναφορών ή συναισθηματικών καταστάσεων.

 

Οι βρισιές προκαλούν μια σειρά από ψυχολογικές αλλαγές που μπορεί να επηρεάσουν τη σωματική απόδοση. Πρώτον, έχει αποδειχθεί ότι η βρισιά σχετίζεται με τη συναισθηματική διέγερση (Janschewitz, 2008). Αυτή η συσχέτιση μεταξύ συναισθηματικής διέγερσης και βρισιάς εξαρτάται πιθανώς από τους κοινωνικούς κανόνες και τον βαθμό ταμπού που έχει κάποιος. Οι Stephens and Robertson έδειξαν ότι οι βρισιές προκάλεσαν υψηλότερες βαθμολογίες συναισθηματικής διέγερσης και αυξημένο χιούμορ σε σύγκριση με ουδέτερες λέξεις. Ενώ οι μηχανισμοί για αυτές τις αποκρίσεις είναι ακόμα ασαφείς, έχει διαπιστωθεί ότι η συναισθηματική διέγερση αντανακλά πρωτίστως τη δραστηριότητα της αμυγδαλής.

Είναι ενδιαφέρον ότι οι αποκρίσεις σε λεκτικά ερεθίσματα φαίνεται να εντοπίζονται στην αριστερή περιοχή της αμυγδαλής, κάτι που υποστηρίζει προηγούμενα ευρήματα που υποδηλώνουν ότι η αριστερή περιοχή σχετίζεται με τη λεκτική επεξεργασία και τη διατήρηση των συναισθηματικών αντιλήψεων . Ομοίως, η προσπάθεια και το κίνητρο φαίνεται να συνδέονται στενά με την ενεργοποίηση της αμυγδαλής που μπορεί να μεσολαβεί στη φυσική απόδοση . Πράγματι, τα ακουστικά και λεκτικά ερεθίσματα (π.χ. μουσική) που προκαλούν αυξημένη διέγερση και κίνητρα έχουν καθιερωθεί για τη βελτίωση της φυσικής απόδοσης. Έτσι, οι βρισιές μπορεί να προκαλέσουν συναισθηματικές αντιδράσεις που αυξάνουν τη διέγερση που προκαλείται από την αμυγδαλή με αποτέλεσμα την ενίσχυση των κινήτρων και της σωματικής προσπάθειας.

Ένας άλλος ψυχολογικός μηχανισμός για την παρατηρούμενη επίδραση της βρισιάς στη σωματική απόδοση μπορεί να οφείλεται στην αύξηση της απενεργοποίησης της κατάστασης, μια κατάσταση στην οποία κάποιος είναι λιγότερο πιθανό να συγκρατηθεί. Η ομάδα O'Connell et al. , το 2014 έδειξε ότι τα λεκτικά γρυλίσματα βοήθησαν τους παίκτες του τένις να χτυπήσουν την μπάλα με μεγαλύτερη δύναμη (μέση αύξηση 19%-26%) ενω η ομάδα των Welch και Tschampl. , το 2012 , στη μελέτη τους για τη δύναμη λαβής των χεριών που συνοδεύονταν από φωνές , διαπίστωσε μέση αύξηση 7%.

Η έρευνα της ομάδας Stephens et al. εξέτασε την πιθανότητα οι ψυχολογικοί μηχανισμοί να παράγουν τα εργογονικά αποτελέσματα της βρισιάς. Ανακαλύφθηκε ότι οι βρισιές αυξάνουν την αναστολή της κατάστασης μέσω της αύξησης της επικίνδυνης συμπεριφοράς, επίσης πιθανώς υπό τον έλεγχο της ενεργοποίησης της αμυγδαλής. Αυτό, με τη σειρά του, αυξάνει την ψυχολογική ροή, τα θετικά συναισθήματα, την απόσπαση της προσοχής και την αυτοπεποίθηση.

Οι βρισιές μειώνουν την αίσθηση του πόνου

Ένας άλλος πιθανός μηχανισμός με τον οποίο η βρισιά βελτιώνει τη φυσική απόδοση περιλαμβάνει την υποαλγησία που προκαλείται από βρισιές. Η υποαλγησία που προκαλείται από βρισιές είναι μια επίδραση που έχει παρατηρηθεί σε διάφορες μελέτες .Τα ευρήματα αυτών των μελετών υποδηλώνουν ότι η βρισιά αυξάνει την ανοχή στον πόνο και μειώνει την αντίληψη του πόνου. Αν και οι βαθμολογίες αντίληψης του πόνου ήταν παρόμοιες κατά την επανάληψη μιας βρισιάς ή μιας ουδέτερης λέξης-φράσης κατά τη δοκιμή της δύναμης λαβής, μπορεί η βρισιά να κατέστησε τον πόνο και την ενόχληση του έργου δύναμης λαβής πιο ανεκτά, έτσι ώστε να ασκηθεί μεγαλύτερη δύναμη ενώ ο βαθμός πόνου παρέμεινε σταθερός.

Οι δοκιμές φυσικής απόδοσης απαιτούν από ένα άτομο να προσπαθήσει τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια, η οποία μπορεί να είναι άβολη και μερικές φορές ακόμη και επώδυνη. Είναι πιθανό η μειωμένη αντίληψη του πόνου λόγω της βρισιάς να αποτελεί τη βάση του εργογονικού αποτελέσματος καθιστώντας πιο ανεκτή την ολοκλήρωση μιας επίπονης εργασίας. Είναι επίσης εύλογο ότι ο μηχανισμός πίσω από το εργογονικό αποτέλεσμα της βρισιάς να περιλαμβάνει έναν συνδυασμό συμπαθητικής ενεργοποίησης και υποαλγησίας.

Πιθανοί μηχανισμοί με τους οποίους οι βρισιές μπορεί να επηρεάσουν τη σωματική απόδοση και τις αντιδράσεις στην άσκηση. Οι φυσιολογικές και ψυχολογικές επιπτώσεις καθώς και οι αλλοιώσεις του πόνου υποστηρίζουν τις εργογονικές επιδράσεις της βρισιάς και μπορεί να είναι διακριτές ή συνεργιστικές στη δράση.

Πόσο βρίσιμο χρειαζόμαστε για καλύτερα αποτελέσματα;

Η δοσολογία φαίνεται να είναι ένας σημαντικός παράγοντας για παρεμβάσεις που στοχεύουν στη βελτίωση της φυσικής απόδοσης. Οι δόσεις μιας παρέμβασης περιλαμβάνουν, αλλά δεν περιορίζονται σε αυτές, στην ένταση, τη συχνότητα και την ποσότητα της παρέμβασης. Για παράδειγμα, όταν εξετάζουμε την προπόνηση με αντιστάσεις για τη βελτίωση της φυσικής απόδοσης, η ποσοτική δόση φαίνεται να είναι πιο σημαντική από τη συχνότητα της προπόνησης με αντιστάσεις για βελτιώσεις στη δύναμη και την υπερτροφία .

Οι μελέτες που εξετάζουν τον αντίκτυπο της βρισιάς στη σωματική απόδοση επέτρεψαν στους συμμετέχοντες να επιλέξουν μόνοι τους τη βρισιά τους ζητώντας από τους συμμετέχοντες να επιλέξουν μια βρισιά που θα χρησιμοποιούσαν ως απάντηση για το «χτυπώντας το κεφάλι τους κατά λάθος» ή « κόβοντας κατά λάθος το δάχτυλό τους» . Το "Fuck" και το "shit" ήταν οι πιο συχνά επιλεγμένες βρισιές, με μια μελέτη να αναφέρει ότι το 51,5% των συμμετεχόντων επιλέγει το "fuck" και το 38% το "shit" .

Όσον αφορά τον όγκο της ομιλίας, τα πειράματα καθοδηγούν με συνέπεια τους συμμετέχοντες να χρησιμοποιούν καθαρή φωνή με κανονική ένταση και όχι να ψιθυρίζουν ή να φωνάζουν. Όσον αφορά τη δοσολογία συχνότητας, οι μελέτες ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να βρίζουν κάθε 2 δευτερόλεπτα (Stephens et al., 2022), κάθε 3 δευτερόλεπτα (Stephens et al., 2018), κάθε 5 δευτερόλεπτα (Jiannine and Antonio, 2023) ή «στο έναν σταθερό ρυθμό» (Stephens et al., 2018). Επιπλέον, οι συμμετέχοντες σε αυτές τις μελέτες έλαβαν οδηγίες να βρίζουν ακριβώς πριν από την εκτέλεση της σωματικής εργασίας, καθ' όλη τη διάρκεια της σωματικής εργασίας ή να βρίζουν τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της σωματικής εργασίας. Αυτή η ποικιλία έχει οδηγήσει σε διαφορετικές ποσότητες βρισιάς στα πειράματα. Ο αριθμός των βρισιών σε αυτή τη μελέτη κυμάνθηκε από 2-3 βρισιές έως 45 βρισιές.

 

Μπορεί οι δόσεις βρισιάς να ποικίλλουν σε αυτά τα πειράματα, ωστόσο, αυτές οι μελέτες διαπίστωσαν σταθερά βελτιωμένη φυσική απόδοση με τις βρισιές. Αυτό υποδηλώνει ότι μια ποικιλία δόσεων βρισιάς επηρεάζει θετικά τη σωματική απόδοση.

Τι γίνεται εαν συνηθίζουμε να βρίζουμε;

Η συνήθεια, που περιγράφεται ως η προοδευτική μείωση της απόκρισης σε ένα επαναλαμβανόμενο ερέθισμα, είναι ένα φαινόμενο που δεν έχει ακόμη διερευνηθεί στο πλαίσιο της βρισιάς και των εργογονικών επιδράσεών της. Ωστόσο, η εξοικείωση έχει μελετηθεί σε άλλα πλαίσια. Οι Stephens και Umland (2011) αποκάλυψαν την εξοικείωση με τις υποαλγητικές επιδράσεις της βρισιάς, με εκείνους που βρίζουν πιο συχνά στην καθημερινή τους ζωή να αντιμετωπίζουν μικρότερη υποαλγητική απόκριση όταν βρίζουν. Οι Philipp και Lombardo (2017) διαπίστωσαν ότι οι βρισιές για 2 λεπτά μειώνουν τα συναισθήματα πόνου. Ωστόσο, εκείνοι που βρίζουν λιγότερο συχνά στην καθημερινή τους ζωή παρουσίασαν μεγαλύτερη υποαλγητική επίδραση σε σύγκριση με εκείνους που βρίζουν πιο συχνά. Αυτό σημαίνει ότι η υπερβολική χρήση της βρισιάς σε καθημερινές καταστάσεις μειώνει την αποτελεσματικότητά της ως βραχυπρόθεσμης παρέμβασης για τη μείωση της αντίληψης του πόνου.

Η συνήθεια στις βρισιές σε διάφορα πλαίσια έχει παρατηρηθεί σε άλλες μελέτες. Οι Lafreniere et al. (2022) εξέτασαν τον αντίκτυπο των βρισιών σε διαδικτυακές κριτικές στις πλατφόρμες Yelp και Amazon. Διαπιστώθηκε ότι οι κριτικές με βρισιές θεωρήθηκαν πιο χρήσιμες από τις κριτικές χωρίς βρισιές, αλλά παρατηρήθηκε επίσης ένα φαινόμενο εξοικείωσης. Η παρουσία μερικών βρισιών στις διαδικτυακές κριτικές αύξησε τη χρησιμότητα αυτών των κριτικών, ενώ πολλές βρισιές όχι. Αυτό υποδηλώνει ότι οι αναγνώστες μπορεί να γίνουν ανεκτικοί στις βρισιές όταν οι κριτικές έχουν πάρα πολλές βρισιές.

Συμπέρασμα

Η βρισιά έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει τη σωματική απόδοση σε εργασίες που είναι σχετικά σύντομες και έντονες και αυτό το αποτέλεσμα έχει επαναληφθεί σε πειράματα, υποδηλώνοντας ότι μπορεί να είναι ένα αξιόπιστο αποτέλεσμα. Ωστόσο, όλες οι διαθέσιμες μελέτες έχουν διεξαχθεί σε εργαστηριακά περιβάλλοντα και σε ελεγχόμενα περιβάλλοντα. Είναι άγνωστο εάν οι βελτιώσεις απόδοσης που σχετίζονται με τις βρισιές συμβαίνουν εκτός εργαστηρίου.

Οι βρισιές παρέχουν ένα μέσο για τη βελτίωση της σωματικής απόδοσης σε σχετικά σύντομες, έντονες σωματικές εργασίες, όπως η δοκιμή δύναμης λαβής και η ολοκλήρωση των push-ups μέχρι την εξάντληση. Οι βρισιές μπορούν εύκολα να χρησιμοποιηθούν, δεν κοστίζουν (όταν δεν βρίζεις κάποιον άλλο) και φαίνεται να είναι μια ισχυρή εργογονική παρέμβαση. Αν και τα στοιχεία που περιγράφονται σε αυτήν την ανασκόπηση υποστηρίζουν τις βρισιές για βελτιωμένη φυσική απόδοση, αυτό μπορεί να μην είναι εφικτό για όλα τα άτομα ή σε όλες τις καταστάσεις.

Ωστόσο προσοχή, μην παρασυρθείτε. Γυμναστήρια και χώροι αγώνων απαγορεύουν την προσβλητική συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένης της βρισιάς. Έτσι, θα πρέπει εσείς που σκέφτεστε σοβαρά να αξιοποιήσετε αυτο το το εργογονικο βοήθημα να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί.

Η απλή τροποποίηση της βρισιάς εσωτερικά ή αρκετά αθόρυβα όπου οι άλλοι δεν μπορούν να ακούσουν, μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη χρησιμότητα της βρισιάς για βελτιωμένη απόδοση σε πραγματικό περιβάλλον. Ωστόσο, αυτή η τροποποίηση δεν έχει διερευνηθεί από εμπειρική έρευνα και δεν υπάρχουν δεδομένα που να υποστηρίζουν ότι η αθόρυβη βρισιά είναι αποτελεσματική.

Πηγές

1. Athletics at the 2024 Summer Olympics—Men's 100 Metres (2024). Available at: https://en.wikipedia.org/wiki/Athletics_at_the_2024_Summer_Olympics_–_Men%27s_100_metres#:~:text=The%20time%20gap%20between%201st,barrier%20in%20a%20competitive%20race (accessed September 26, 2024).
2. Baas D., Aleman A., Kahn R. S. (2004). Lateralization of amygdala activation: A systematic review of functional neuroimaging studies. Brain Res Rev. 45, 96–103. 10.1016/j.brainresrev.2004.02.004 [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
3. Ballmann C. G. (2021). The influence of music preference on exercise responses and performance: a review. J Funct Morphol Kinesiol. 6:33. 10.3390/jfmk6020033 [DOI] [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
4. Ballmann C. G., McCullum M. J., Rogers R. R., Marshall M. R., Williams T. D. (2021). Effects of preferred vs. nonpreferred music on resistance exercise performance. J Strength Cond Res. 35, 1650–1655. 10.1519/JSC.0000000000002981 [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
5. Bar-Or O. (1987). The Wingate anaerobic test. An update on methodology, reliabiliy and validity. Sports Med. 4, 381–394. 10.2165/00007256-198704060-00001 [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
6. Beer O. M. (2023). Everyday Emotion Regulation: A Mixed-Methods Investigation into How Speech Regulated Emotion Response Systems. Keele: Keele Univers. Available at: https://keele-repository.worktribe.com/output/518111/everyday-emotion-regulation-a-mixed-methods-investigation-into-how-speech-regulates-emotion-response-systems (accessed May 15, 2024).
7. Beers Fägersten K. (2012). Who's swearing now? The social aspects of conversational swearing. Newcastle: Cambridge Scholars Publishing. [Google Scholar]
8. Daly N., Holmes J., Newton J., Stubbe M. (2004). Expletives as solidarity signals in FTAs on the factory floor. J Pragmat. 36, 945–964. 10.1016/j.pragma.2003.12.004 [DOI] [Google Scholar]
9. Giffin H. J. (2016). Clients' Experiences and Perceptions of the Therapist's Use of Swear Words and the Resulting Impact on the Therapeutic Alliance in the Context of the Therapeutic Relationship (Thesis: ). Smith College, Northampton, MA, United States. [Google Scholar]
10. Grgic J., Schoenfeld B. J., Davies T. B., Lazinica B., Krieger J. W., Pedisic Z., et al. (2018). Effect of resistance training frequencies on gains in muscular strength: A systematic review and meta-analysis. Sports Med. 48, 1207–1220. 10.1007/s40279-018-0872-x [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
11. Häkkinen K., Komi P. V., Alen M., Kauhanen H. E. M. G. (1987). muscle fibre and force production characteristics during a 1 year training period in elite weight-lifters. Eur. J. Appl. Physiol. Occup. Physiol. 56, 419–427. 10.1007/BF00417769 [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
12. Hamann S., Mao H. (2002). Positive and negative emotional verbal stimuli elicit activity in the left amygdala. Neuroreport. 13, 15–19. 10.1097/00001756-200201210-00008 [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
13. Harris C. L., Aycicegi A., Gleason J. B. (2003). Taboo words and reprimands elicit greater autonomic reactivity in a first language than in a second language. Appl Psycholinguist. 24, 561–579. 10.1017/S0142716403000286 [DOI] [Google Scholar]
14. Hostetter A. B., Rascon-Powell D. K. (2022). F@#k pain! The effect of taboo language and gesture on the experience of pain. Psychol Rep. 127, 577–593. 10.1177/00332941221125776 [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
15. Janschewitz K. (2008). Taboo, emotionally valenced, and emotionally neutral word norms. Behav Res Methods. 40, 1065–1074. 10.3758/BRM.40.4.1065 [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
16. Jay T. B., Caldwell-Harris C., King K. (2008). Recalling taboo and non-taboo words. Am. J. Psychol. 121, 83–103. 10.2307/20445445 [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
17. Jiannine L., Antonio J. (2023). The effects of cursing on exercise performance. J. Exerc. Physiol. 26, 81–87. [Google Scholar]
18. Lafreniere K. C., Moore S. G., Fisher R. J. (2022). The power of profanity: the meaning and impact of swear words in word of mouth. J Mark Res. 59, 908–925. 10.1177/00222437221078606 [DOI] [Google Scholar]
19. MacKay D. G., Shafto M., Taylor J. K., Marian D. E., Abrams L., Dyer J. R., et al. (2004). Relations between emotion, memory, and attention: evidence from taboo Stroop, lexical decision, and immediate memory tasks. Mem Cognit. 32, 474–488. 10.3758/BF03195840 [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
20. Mohr M. (2013). Holy Sh ^*t: A Brief History of Swearing. Oxford: Oxford University Press. [Google Scholar]
21. O'Connell D., Hinman M., Hearne K., Michael Z., Nixon S. (2014). The effects of “grunting” on serve and forehand velocities in collegiate tennis players. J. Strength Cond. Res. 28, 3469–75. 10.1519/JSC.0000000000000604 [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
22. Philipp M. C., Lombardo L. (2017). Hurt feelings and four letter words: Swearing alleviated the pain of social distress. Eur J Soc Psychol. 47, 517–523. 10.1002/ejsp.2264 [DOI] [Google Scholar]
23. Rankin C. H., Abrams T., Barry R. J., Bhatnagar S., Clayton D., Colombo J., et al. (2009). Habituation revisited: An update and revised description of the behavioral characteristics of habituation. Neurobio Learn Mem. 92, 135–138. 10.1016/j.nlm.2008.09.012 [DOI] [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
24. Rassin E., van der Heijden S. (2005). Appearing credible? Swaering helps! Psychol Crime Law. 11, 177–182. 10.1080/106831605160512331329952 [DOI] [Google Scholar]
25. Raz S., Lahad M. (2022). Physiological indicators of emotional arousal related to ANS activity in response to associated cards for psychotherapeutic PTSD treatment. Front Psychol. 13:933692. 10.3389/fpsyt.2022.933692 [DOI] [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
26. Reilly J., Zuckerman B., Kelly A., Flurie M., Rao S. (2020). Neuromodulation of cursing in American English: A combined tDCS and pupillometry study. Brain Lang. 206:104791. 10.1016/j.bandl.2020.104791 [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
27. Robertson O., Robinson S. J., Stephens R. (2017). Swearing as a response to pain: A cross-cultural comparison of British and Japanese participants. Scand. J. Pain 17, 267–272. 10.1016/j.sjpain.2017.07.014 [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
28. Schoenfeld B. J., Grgic J., Krieger J. (2019). How many times per week should a muscle be trained to maximize muscle hypertrophy? A systematic review and meta-analysis of studies examining the effects of resistance training frequency. J Sports Sci. 37, 1286–1295. 10.1080/02640414.2018.1555906 [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
29. Smith D. M., Torregrossa M. M. (2021). Valence encoding in the amygdala influences motivated behavior. Behav Brain Res. 411:113370. 10.1016/j.bbr.2021.113370 [DOI] [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
30. Stapleton K. (2010). “Swearing,” in Interpersonal Pragmatics (Handbook of Pragmatics 6). (Berlin: De Gruyter; ), 289–306. [Google Scholar]
31. Stapleton S., Fagersten K. B, Stephens, R., Loveday C. (2022). The power of swearing: what we know and what we don't. Lingua 277:103406. 10.1016/j.lingua.2022.103406 [DOI] [Google Scholar]
32. Stephens R., Atkins J., Kingston A. (2009). Swearing as a response to pain. Neuroreport 20, 1056–1060. 10.1097/WNR.0b013e32832e64b1 [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
33. Stephens R. Dowber H. Barrie A. Almeida S. Atkins K. (2022), Effect of swearing on strength: Disinhibition as a potential mediator. Q J Exp Psychol. 17:4702182210826. 10.31234/osf.io/dfyc8 doi: 10.1177/17470218221082657. [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
34. Stephens R., Robertson O. (2020). Swearing as a response to pain: Assessing hypoalgesic effects of novel “swear” words. Front. Psychol. 11:723. 10.3389/fpsyg.2020.00723 [DOI] [PMC free article] [PubMed] [Google Scholar]
35. Stephens R., Spierer D. K., Katehis E. (2018). Effect of swearing on strength and power performance. Psychol. Sport Exerc. 35, 111–117. 10.1016/j.psychsport.2017.11.014 [DOI] [Google Scholar]
36. Stephens R., Umland C. (2011). Swearing as a response to pain-effect of daily swearing frequency. J Pain. 12, 1274–1281. 10.1016/j.jpain.2011.09.004 [DOI] [PubMed] [Google Scholar]
37. Welch A. S., Tschampl M. (2012). Something to shout about: a simple, quick performance enhancement technique improved strength in both experts and novices. J. Appl. Sports Psychol. 24, 418–428. 10.1080/10413200.2012.688787 [DOI] [Google Scholar]